Toz pembe hayaller vardır ya hani, düşündükçe insanı mutlu eden. Ama gerçek hayatla yüzleşince insan, hayal kırıklığına uğrar, şu dile pelesenk olmuş cümleyi söyler "toz pembe hayaller vardı, pembesi gitti tozu kaldı."
Niye böyle olur peki? Çünkü bu hayaller yıldızlar misalidir; parlak, güzel ama ulaşılmaz/ulaşılamaz.
İşte bu yüzden ben, toz mavi hayalleri seçiyorum: Okyanus kadar göz alıcı, gökyüzü kadar engin. Çok uzakta ama çok da yakında.
Yeter ki gitmemiz gereken yolu iyi bilelim, dalacak/açılacak ya da uçacak gücü kendimizde bulalım. Hayallerimize o zaman erişiriz inşAllah,,,
Vesselam,,,
